اثر پیش رو نقاشی علی اصغر پتگر به شیوه رنگ روغن روی پارچه گونی به سال 1327 است که به جهت خشكي و شكنندگي لايه رنگ و بستر و همچنین ضعیف بودن لایه رنگ و تکیه گاه منجر به ترک شده. زرد شدن عمومی نیز در اثر مشاهده می‌شود که با زدودن ورنی قدیمی، تثبیت مجدد با مواد استاندارد در آتلیه مرمت آوام صورت گرفته است.  

علی اصغر پتگر در سال۱۲۹۲در تبریز بدنیا آمد. پدرش مشهدی حسن کلاهدوز، به کلاهدوزی و پوستین دوزی اشتغال داشت و با خانواده خود کارگاه قالی‌بافی را اداره می‌کرد و به همین جهت او و  برادر کوچکش جعفر از کودکی با طرح و رنگ آشنا شدند. در تبریز شاگرد استاد میرمصوّر ارژنگی شد و سپس به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و زیر نظر علی محمد حیدریان، حسین خان شیخ و اسماعیل آشتیانی نقاشی را ادامه داد.

پتگر بواسطه مهارت خود در عینیت نمایی و کپی کاری در نقاشخانه «جهان نما»  که از اولین تابلوسازان سردر مغازه‌های لوکس تهران بود مشغول به کار شد. در همین راستا بواسطه آشنایی‌اش با حسین شیخ به آموختن عکاسی می‌پردازد.

در اثر حاضر که پرتره از یک مرد است عمليات مرمتي در ابتدا شامل انعطاف دهي و تقويت بستر انجام شده و سپس به ترميم ترك خوردگي ، روتوش و موزون‌سازي پرداخته شد.

 پس از برداشتن ورنی قدیمی که منجر به زرد شدن کل اثر شده بود با ظرافت و حساسیت لازم انجام گرفت. در نهایت مرمت تابلوی نقاشی با مواد استاندارد جهت حفاظت بهتر مجددا تثبیت شد.

علی اصغر پتگر در سال 1319 اولین  كلاس آزاد نقاشی در ایران را درخیابان نادری، کوچه نوبهار دایر کرد و همچنین کلاس آزاد برای بانوان نیز داشت و شاگردانی همچون بهجت صدر، فروغ فرخزاد، کلارا آبکار، شوکت شقاقی و هنرمندان بسیار دیگری نیز در كلاس پتگر آموزش می‌دیدند. پتگر از پرکارترین‌های عصر خود بود و بیشترین شاگردان را تربیت کرد. بعدها فرزندان‌اش نامی و نیما پتگر نیز در همان آموزشگاه دستیار و مدرس شدند.

در ۱۳۲۰ فامیلی خود را از برادران اكبری به  پتگر و تخلص (ا- پتگر) به معنای تصویر و تصویرگر تغییر داد. از دهه بیست فعالیت حرفه ای او نیز اغاز میشود و با تدریس در هنرستان نسوان که وابسته به مدرسه صنایع قدیمه بود توانست هنرمندان مهمی را آموزش دهد.

سبک قلمزنی او که ابتدا تحت تاثیر  کمال‌الملک و آشتیانی بود این‌بار در شیوه ای متفاوت به قلم های درشت تر روی آورد. بعدتر متاثر از جلیل ضیاءپور، شیفته عالم رنگ در نزد رپین که رئالیسم انتقادی روسی است می‌شود. سوژه های او اغلب رئالیستی است؛ هر چند که در سال‌های ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۹ با ورود مکتب های جدید هنری به ایران پتگر آثاری به سبک های امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم را آزمود که در زمان خود نو بود اما تا حد زیادی از آن فاصله گرفت  و به طور عمومی به همان واقع گرایی و شخصیت پردازی به شیوه خودش پرداخت. او در اقدامی قیاسی  در سال 1342 همزمان با دومین بینال ایران آثارش را در آتلیه خود به نمایش گذاشت.

در نقاشی های او کارگران و پیشه وران سیاه نمایی ندارند بلکه با درخشش رنگ هایش شأن انسانی و هویت‌شان را حفظ و چهره ای رضایت‌مند را نمایان میکرد.

 پتگر این هنرمند پرتلاش، کتاب شعری به نام «رنگین كمان» در سال ۱۳۶۰ منتشر کرد و تا لحظات پایان عمر خود به تدریس ادامه داد و در نهایت در 17 اردیبهشت 1371 در 79 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.